معرفی روستای خوک ، به زبان سایت های دیگر !
(تعداد تصاویر این پست : 1)
(گردآوری از : جناب آقای صابر دولخانی)
برای مشاهده پست ، به ادامه مطلب مراجعه فرمایید .
این اسامی گاهی به یک قطعهٔ کوچک چند متری وگاهی به معنی یک منطقهٔ وسیع می باشد . روستای خُک (خوک) نیز از این قاعده استثناء که نیست هیچ (!) همهٔ آنها را یکجا دارد !
در این مقاله سعی می شود ضمن معرفی اسامی ، وجوه تسمیهٔ هر یک از آنها را در حد توان بر مبنای وُسع اطلاعات شخصی برای علاقمندان ارئه گردد ، باشد که با نظرات و پیشنهادات و انتقادات خود ، راهنمای بنده ی حقیر باشند !
خود روستا که بصورت طولی در مسیر رودخانهٔ فصلی "سِلاو" واقع است واز شمال به جنوب امتداد دارد در اصطلاح محلی یوخاری (بالا) محله یا "تیکان تپه سی" و آشاغی (پایین) محله مشهور بوده و دو نهر آب روستای بیانچولی و خود روستا آن را به دو قسمت مساوی تقسیم می نماید . دو دهنه پل چوبی ، مرز حایل بوده و در اصل به دو قسمت تقسیم می نماید. بدین ترتیب برعکس محلهٔ آشاغی که از آب انهار سیراب می شد،محله تیکان تپه سی ، جزو حوضهٔ آبرفتی نهرها نبوده فلذا هیچگونه رستنی در آن پیدا نمی شد . و نیز مسجد ، مدرسه، چشمه (بلاغ) و ساختمان عمارت نیز در آشاغی محله قرار دارد . این روستا دارای راههای ارتباطی به شرح ذیل بوده است:
راه اصلی که در زمانهای قدیم رونق فراوانی داشته ، از شمال به جنوب بوده و در واقع مسیر ارتباطی روستاها و آبادی های نواحی شمالی با شهر شوط و پیرامون بوده است و از روستای زنگنه شروع و با عبور از "شوطلو" و "یولاگلدی" به رودخانهٔ "زنگمار" می رسد . سپس دقیقا در کرانه رود فصلی "سیلاو" امتداد یافته و با عبور از سمت غرب چشمهٔ روستا به سمت جنوب کشیده شده ، و در سمت جنوب غربی انتهای روستا و اراضی روستای ملااحمد،مسیر اصلی به سمت شوط ادامه می یابد و یک جاده فرعی نیز بسوی ملا احمد از آن جدا می شود . جاده ای معروف به جاده "چنگیزخان" از همین مسیر (آلاگوز) به سوی شوط بر روی تپه ها وجود دارد که در منطقه "بورنو کّسیک" از سمت غرب وارد جاده "پالان توکن" شده سپس بسوی شوط امتداد می یابد.راه اصلی امروزه روستا از شمال روستا پس از عبور از عرض رودخانه سلاو در حدفاصل "قبرستان" و "یارآرخی" و طی مسیر دو ونیم کیلومتری در منطقهٔ "علی کندی" به جاده اصلی "شوط – ماکو" و تبریز وصل می شود.در امتداد این جاده در سمت جنوبی آن جادهٔ فرعی معروف به "اّرتا یول" از کنار چشمه عبور وبا طی مسیر یک و نیم کیلومتری در منطقهٔ "شیر علم" به جاده اصلی وصل می شود. راه فرعی دیگری در سمت جنوب غربی با عبور از دره ها وتپه ها و درست با طی مسیر کنار نهر به سوی "بیانچولی" امتداد می یابد. دو راه فرعی دیگر به سوی "قابان باسان" و "تپه باشی" از شرق وشمال شرقی روستا شروع وپس از طی مسیر زیاد وعبور از پستی وبلندی های فراوان به این روستاها می رسد. حال به اسامی اراضی وزمینهای کشاورزی روستا می رسیم وسعی می کنیم در حد توان وبا اتکاء به اطلاعات شخصی به تجزیه وتحلیل آن بپردازیم گرچه بیان همهٔ آنها در این مقال بسیار و کار دشواری است لیکن امر محال نیست!
نقطهٔ شروع آن را از علی کندی در غرب روستا و حد فاصل زنگمار و جوی آب دو روستای خوک و بیانچولی که در این محل و معروف به جاب از هم جدا می شوند. از سمت شرق جاده "شوط – ماکو" باز قسمتی از اراضی این منطقه به علی کندی معروف بوده سپس شیرعلم،قُم،درمان بوغازی،آرخ آراسی،زنگمار قیراغی،چَولیک،مِشَلیک،یول اوستی،آرالیک،کوتان آوار،مَسجید دالی،آغ باغلیک،بَیگوش بانیان،یارقیراغی،قره تُپراق،سِلاو قیراغی،سالان مَلیک،آلاگُز،عمارت،سربازیری،جیلیک،پانبیخ ناوی،باغلار،ایده لی دره سی،گُبی،چَپ، قُیون اُلَن،کَند ایچی و...باشد.
منبع : سایت روستاهای ایران
لینک این خبر : اینجا کلیک کنید
شعری زیبا در وصف روستای خوک